zobowiązanie

zobowiązanie
{{stl_3}}zobowiązanie {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}zɔbɔvjɔw̃zaɲɛ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}nt {{/stl_10}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}1) {{/stl_11}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_13}}obowiązek{{/stl_13}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Verpflichtung {{/stl_14}}{{stl_15}}f, {{/stl_15}}{{stl_14}}Pflicht {{/stl_14}}{{stl_15}}f {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}2) {{/stl_11}}{{stl_12}}jur {{/stl_12}}{{stl_14}}Schuldverhältnis {{/stl_14}}{{stl_15}}nt {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_22}}zobowiązania {{/stl_22}}{{stl_14}}Recht {{/stl_14}}{{stl_15}}nt {{/stl_15}}{{stl_14}}der Schuldverhältnisse {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_11}}3) {{/stl_11}}{{stl_63}}bieżące{{/stl_63}}{{stl_18}} zobowiązania {{/stl_18}}{{stl_14}}laufende Verpflichtungen {{/stl_14}}{{stl_15}}fPl {{/stl_15}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_63}}wywiązać{{/stl_63}}{{stl_18}} się ze zobowiązań {{/stl_18}}{{stl_14}}seine Verpflichtungen {{/stl_14}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_60}}lub {{/stl_60}}{{stl_32}}Pflichten{{/stl_32}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_14}}erfüllen {{/stl_14}}{{stl_51}}
{{/stl_51}}{{stl_63}}złożyć{{/stl_63}}{{stl_18}} \zobowiązanie {{/stl_18}}{{stl_14}}sich {{/stl_14}}{{stl_53}}+akk {{/stl_53}}{{stl_14}}verpflichten {{/stl_14}}

Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • zobowiązanie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od. cz. zobowiązać. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zobowiązanie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. zobowiązanieań {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zobowiązanie — n I 1. rzecz. od zobowiązać. 2. lm D. zobowiązanieań «to, do czego ktoś jest zobowiązany, co kogoś zobowiązuje; obietnica wykonania czegoś» Zobowiązania finansowe, płatnicze. Zobowiązania względem rodziny, wobec sprzymierzeńców, w stosunku do… …   Słownik języka polskiego

  • dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… …   Słownik języka polskiego

  • jednostronny — jednostronnynni, jednostronnynniejszy 1. «znajdujący się, występujący po jednej stronie, poruszający się, odbywający się w jednym kierunku, pisany, drukowany, bity itp. po jednej stronie; mający jedną stronę» Jednostronny druk. Ruch jednostronny …   Słownik języka polskiego

  • korealny — praw. «współdłużny; solidarny» ∆ Zobowiązanie korealne «w prawie cywilnym: zobowiązanie nakładające na wszystkich dłużników razem i na każdego z osobna odpowiedzialność za wykonanie zobowiązania w całości» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • solidarny — solidarnyni, solidarnyniejszy «poczuwający się do współodpowiedzialności, współdziałania; zgodny z kimś w poglądach, postępowaniu itp.; współodpowiedzialny, jednomyślny» Solidarna grupa, klasa. Solidarne wystąpienie. Być z kimś solidarnym. ∆ praw …   Słownik języka polskiego

  • promesa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. promesasie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obietnica wykonania określonej czynności bądź spełnienia określonego świadczenia {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Pleszew — Infobox Settlement name = Pleszew other name = Pleszow imagesize = 250px image shield = POL Pleszew COA.svg pushpin pushpin label position = bottom subdivision type = Country subdivision name = POL subdivision type1 = Voivodeship subdivision… …   Wikipedia

  • akcept — m IV, D. u, Ms. akceptpcie; lm M. y 1. książk. → akceptacja w zn. 1 Zrobić coś bez czyjegoś akceptu. Dać akcept na coś. 2. ekon. «zobowiązanie się, potwierdzone podpisem na wekslu trasowanym lub czeku do uiszczenia na zlecenie określonej sumy… …   Słownik języka polskiego

  • akceptant — m IV, DB. a, Ms. akceptantncie; lm M. akceptantnci, DB. ów ekon. «osoba przyjmująca na siebie zobowiązanie zapłacenia uprawnionemu posiadaczowi weksla wymienionej na nim sumy; dłużnik wekslowy» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • asekurant — m IV, DB. a, Ms. asekurantncie; lm M. asekurantnci, DB. ów 1. «człowiek postępujący w sposób asekurancki» Być asekurantem w życiu. 2. «osoba asekurująca kogoś, zapewniająca komuś bezpieczeństwo (np. w czasie wspinaczki wysokogórskiej);… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”